Secretary-General's remarks at the launch of the Policy Brief on the Impact of COVID-19 on Food Security and Nutrition

Download the Policy Brief here

Filipino translation below

There is more than enough food in the world to feed our population of 7.8 billion people.  

But, today, more than 820 million people are hungry.  

And some 144 million children under the age of 5 are stunted – more than one in five children worldwide.  

Our food systems are failing, and the Covid-19 pandemic is making things worse.  

Unless immediate action is taken, it is increasingly clear that there is an impending global food emergencythat could have long term impacts on hundreds of millions of children and adults.  

This year, some 49 million extra people may fall into extreme poverty due to the COVID-19 crisis.

The number of people who are acutely food or nutrition insecure will rapidly expand. 

Every percentage point drop in global Gross Domestic Product means an additional 0.7 million stunted children.

Even in countries with abundant food, we see risks of disruptions in the food supply chain. 

We need to act now to avoid the worst impacts of our efforts to control the pandemic.  

Today I am launching a Policy Brief on the Impact of COVID-19 on Food Security and Nutrition.

It has three clear findings.

First, we must mobilize to save lives and livelihoods, focusing attention where the risk is most acute.

That means designating food and nutrition services as essential, while implementing appropriate protections for food workers.

It means preserving critical humanitarian food, livelihood and nutrition assistance to vulnerable groups.

And it means positioning food in food-crisis countries to reinforce and scale up social protection systems. 

Countries need to scale up support for food processing, transport and local food markets, and they must keep trade corridors open to ensure the continuous functioning of food systems.

And they must ensure that relief and stimulus packages reach the most vulnerable, including meeting the liquidity needs of small-scale food producers and rural businesses.

Second, we must strengthen social protection systems for nutrition.

Countries need to safeguard access to safe, nutritious foods, particularly for young children, pregnant and breastfeeding women, older people and other at-risk groups.

And they need to adapt and expand social protection schemes to benefit nutritionally at-risk groups.

This includes supporting children who no longer have access to school meals.

Third, we must invest in the future.

We have an opportunity to build a more inclusive and sustainable world.

Let us build food systems that better address the needs of food producers and workers.

Let us provide more inclusive access to healthy and nutritious food so we can eradicate hunger.

And let us rebalance the relationship between food systems and the natural environment by transforming them to work better with nature and for the climate.

We cannot forget that food systems contribute up to 29 per cent of all greenhouse gas emissions, including 44 per cent of methane, and are having a negative impact on biodiversity.

If we do these things and more, as indicated by the brief we are launching today, we can avoid some of the worst impacts of the COVID19 pandemic on food security and nutrition – and we can do so in a way that supports the green transition that we need to make. 

Thank you.

Filipino translation as follows:

Mayroong sapat na pagkain sa mundo para sa ating populasyon na 7.8 bilyon.

Subali’t ngayon, higit sa 820 milyong katao ang nagugutom.

Mahigit kumulang 144 milyong kabataan, o isa sa bawat limang bata, na wala pang limang taong gulang ay maliit para sa kanilang edad.

Ang ating mga sistema para sa pagkain ay lumalagapak, at pinalalala pa ito ng COVID-19.

Kung hindi tayo kagyat na aaksiyon, hindi malayong magkaroon tayo ng pandaigdigang emerhensiya sa pagkain na tatama sa laksa-laksang bata at matanda.

Ngayong taon, kulang-kulang sa 49 milyong tao ang madaragdag sa bilang ng mga taong ubod nang hirap dahil sa krisis na dulot ng COVID-19.

Ang bilang ng mga taong matindi ang kakulangan sa pagkain ay mabilis na lolobo.

Bawat punto-porsiyentong pagbaba ng Gross Domestic Product ay nangangahulugan na 0.7 milyong bata ay maliit para sa kanilang edad.

Kahit pa sa mga bansang sagana sa pagkain, nakakakita tayo ng pagkaputol sa kanilang food supply chain.

Kailangan tayong umaksyon ngayon na upang masawata ang pinakamalubhang pagtama ng ating risponde sa pandemya.

Sa araw na ito, aking inilalathala ang Policy Brief ukol sa epekto ng COVID-19 sa seguridad sa pagkain at sa nutrisyon.

Mayroon itong tatlong punto.

Una, kailangan tayong kumilos upang masagip ang mga buhay at kabuhayan, na may partikular na pagtuon kung saan ang banta ay pinakamatindi.

Ibig sabihin, kailangan nating italaga bilang esensyal ang mga serbisyo ukol sa pagkain at nutrisyon, habang pinangangalagaan ang ating mga trabahador sa industriya ng pagkain.

Ibig sabihin, kailangan nating panatilihin ang makataong paglalaan ng pagkain, hanapbuhay at ayudang pang-nutrisyong sa mga grupong hight na bulnerable.

Ibig sabihin, kailangan nating magtalaga ng pagkain para sa mga bansang nakakaranas ng krisis sa pagkain upang paigtingin at palakasin ang kanilang social protectiion systems.

Kailangan palawakin ng mga bansa ang kanilang suporta sa pag-proseso ng pagkain, paghahatid nito, at sa mga lokal na merkado ng pagkain, at dapat na pantiliin nila ang daanan ng pagkain upang masiguro ang patuloy na paggalaw ng mga sistemang ukol sa pagkain.

At kailangan nilang siguraduhin na ang mga pakete ng ayuda at pagbangon ay nakaaabto sa pinaka-bulnerable, kasama na rito ang mga pangangailan sa pondo ng mga maliliit na negosyo sa kanayunan at maliliit na taga-proseso ng pagkain.

Ikalawa, kailangan nating palakasin ang ating mga social protection system para sa nutrisyon.

Kailangang pangalagaan ng mga bansa ang kakayahang bumili ng ligtas at masustansyang pagkain para sa mga maliliit na bata, mga buntis at nagpapagatas na kababaihan, mga nakatatanda at iba pang grupong nasa peligro.

At kailangan nilang i-ayon at palawakin ang social protection upang makinabang ang mga namimiligro ukol sa nutrisyon.

Kasali dito ang pag-ayuda sa mga batang di na nakatatanggap ng pagkain sa eskuwela.

Ikatlo, kailangan tayong mamuhunan sa hinaharap.

Mayroon tayong pagkakataon na humubog ng isang inkusibo at sustenableng mundo.

Bumuo tayo ng mga sistemang pang-pagkain na mas maiging makatutugon sa pangangailangan ng mga manggawa sa industriya ng pagkain.

Gumawa tayo ng mas inklusibong paraan ng pamamahagi ng nakapagpapalusog na pagkain upang mawakasan ang pagkagutom.

Ating balansehin ang relasyon sa pagitan ng sistemang pang-pagkain at ng ating kalikasan upang maging mas maigi para sa kalikasan at klima.

Huwag nating kalimutan na ang ating sistemang pang-pagkain ay nagdudulot ng 29 porsiyento ng greenhouse has emissions, kasama na rito ang 44 porsiyento ng methane, na sumisira sa ating biodiversity.

Kung ang lahat nang ito ay magagawa natin, tulad ng nakasaad sa policy brief na inilalathala ko ngayon, maiiwasan natin ang pinakamalubhang epekto ng pandemyang COVID-19 sa ating seguridad sa pagkain at nutrisyon. Magagawa natin ito sa paraan na nakaayon sa green transition na inaasam natin.

Salamat po.